یادگاری های امیر

یک ماه است که بعد از کلی زحمت توسط مامانی و بابایی اسباب کشی کردیم و به خانه جدید که به صورت آپارتمانی هم هست منتقل شدیم چون آن خانه زمستان های سردی داشت و کمی هم لق و پق شده بود جابجا شدیم و اول اینکه نزدیک خونه عمه ایم تا امیر صبح ها زیاد اذیت نشه و هم نزدیک محل کار مامانی و بابایی . امیر هم در این مدت حسابی مرد شده بطوری که از وقتی به این خانه آمدیم دیگه کنار مامانی نمی خوابه و تشکشو کنار تخت روی زمین میندازه و احتیاجی به تاب دادن نداره و خودش مثل آدم حسابی ها می خوابه (البته قبلش پدر مارو در میاره) خلاصه بله و نه گفتنو یاد گرفته و وقتی ازش بپرسی چیزی می خوای یا نه با حرکت سر می گه هرچیم بهش می گی زبون مبارکشو حرکت نمی ده . و دیگه ا...